همه روانپزشکان ابتدا باید پزشکان خوبی باشند. شورای پزشکی استرالیا و شورای پزشکی نیوزلند معنای پزشک خوب بودن را تعریف کرده اند:

بیماران به پزشکان خوب نیاز دارند. پزشکان خوب مراقبت از بیماران خود را اولین دغدغه خود می دانند: آنها شایسته هستند، دانش و مهارت های خود را به روز نگه می دارند، روابط خوبی با بیماران و همکاران برقرار می کنند و حفظ می کنند، صادق و قابل اعتماد هستند و با صداقت عمل می کنند. شورای پزشکی نیوزلند، عملکرد خوب پزشکی 2008

پزشکان وظیفه دارند مراقبت از بیماران را اولین دغدغه خود قرار دهند و به طور ایمن و مؤثر طبابت کنند. پزشکان مسئولیت حفاظت و ارتقای سلامت افراد و جامعه را دارند. شورای پزشکی استرالیا، عملکرد خوب پزشکی 2010

مسئولیت‌های روانپزشک بسیار گسترده است، اما مراقبت از بیماران و خانواده‌های آنها در درجه اول اهمیت قرار دارد. هر روانپزشک، چه در مطب عمومی یا خصوصی کار کند، وظایف مهم زیر را در کار خود مدیریت خواهد کرد:

  1. مراقبت از بیماران: بیماران به روانپزشکان اجازه دسترسی به اطلاعاتی را می دهند که اغلب بسیار خصوصی است. به منظور ارائه ارزیابی روانپزشکی و درمان، روانپزشکان باید در مورد جنبه های بسیار شخصی زندگی بیماران از جمله احساسات، افکار و رفتارهای آنها اطلاعات داشته باشند. روانپزشکان مسئول ارزیابی خطر آسیب به خود و خودکشی و همچنین خطر آسیب به دیگران هستند. در شرایط خاص مورد تایید قانونی، عموماً زمانی که بیماران در معرض خطر قریب الوقوع آسیب جدی هستند و از درمان خودداری می کنند، روانپزشکان برخلاف میل خود، بیماران را درمان می کنند. روانپزشکان مسئولیت اخلاقی و قانونی برای اطمینان از اینکه حقوق بیماران غیرارادی در همه زمان ها محافظت می شود، وضع کرده اند.
  2. مدیریت شرایط پیچیده و شدید روانپزشکی: تخصص روانپزشک در تعامل پیچیده بین بیماری های جسمی و روانی برای درمان موفقیت آمیز بیمارانی که بیماری آنها دارای علائم جسمی و روانی است بسیار مهم است. روانپزشکان درک دقیقی از عوارض جانبی فیزیکی بالقوه داروهای روانگردان و عوارض جانبی روانی بالقوه درمان بیماری های جسمی دارند.
  3. ارائه رهبری بالینی: روانپزشکان به دلیل داشتن آموزش پزشکی و روانپزشکی، توانایی های منحصر به فردی برای اولویت بندی نیازهای بالینی و اتخاذ تصمیمات پیچیده بالینی دارند. از این رو آنها بهترین موقعیت را برای رهبری تیم های چند رشته ای دارند که قادر به دستیابی به بهترین نتایج ممکن برای بیماران و بهبود مستمر ارائه خدمات هستند.
  4. آموزش و آموزش: روانپزشکان به بیماران، مراقبان و جامعه گسترده تر آموزش می دهند و در عین حال از آنها یاد می گیرند. آنها همچنین به دانشجویان پزشکی، پزشکان عمومی، روانپزشکان کارآموز و سایر متخصصان بهداشت آموزش می دهند.
  5. تحقیق در مورد بیماری روانی: ایجاد درک بهتر از بیماری و پیگیری درمان‌های مؤثرتر، بخشی ذاتی از نقش روانپزشک است.
  6. حمایت از سلامت با به چالش کشیدن انگ و تبعیض: انگ و تبعیض می تواند برای کسانی که از خدمات بهداشت روانی استفاده می کنند، مسائل بزرگی باشد. به عنوان حامیان سلامت، روانپزشکان با بیماران، مراقبان آنها و سایرین همکاری می کنند تا در طراحی و ارائه خدمات پیشرفت کنند. روانپزشکان مسئولیت ارتقای سلامت بیماران فردی و همچنین جامعه وسیع تر را دارند و اطمینان حاصل می کنند که مراقبت های بهداشت روانی به گونه ای ارائه می شود که از انگ و تبعیض جلوگیری شود.